Nin un visitante sin un pan nin un queixo...
A.S.Rocha
Friol desperta este domingo á unha nova edición da súa festa más xenuína. A gastronomía do queixo e do pan, adobiada coa ancestral exposición feiral de todo aquilo que precisa a economía doméstica, desde unha cesta de binvio para acomodar os ovos ou outras moitas viandas labregas ata unha fouciña para recortar as herbas e a maleza do inverno, unha sachola para airear a terra na que irán as novas sementes na primavera, viandas co porco salgado ou afumado como estrelas ou un pixama e unha manta para aconchegarse á calor da lareira e esvacoarse diante dunha boa proposta televisiva. Case todo.
O pan ao queixo uo o queixo ao pan deben ser en boa parte de Galicia o que en termos musicais foi Fausto Papetti ao saxofón, Nacho Mastreta ao clarinete ou, para barrer para a casa, Carlos Núñez á a frauta e á gaita galega. Por poñer exemplos, craro. En todo caso, o resume é festa, música para o padal e para os sentidos.
Debe manterse este domingo nestas terras luguesas do Friulio o espíritu de antano daquelas 'tetillas' polas que deveceron nas últimas décadas os amantes do queixo do país, e que os máis afortunados tiñan preto. Os de máis lonxe, os informados, eran sabedores de onde atopar o prezado 'botín'. Daquela funcionaba tamén o boca a boca, e se alguén que viña de Lugo, camiño de Vigo, por exemplo, sabía que podía facer una parada breve en Chantada para mercar algunha peza nunha pequena tenda na que permanecían aniñadas entre pallas pezas rebuscadas -pola menor produción-. Pezas como aquelas estarán este domingo ao alcance de todos.
Milleiros de queixos de Friol, algúns milleiros menos de pexas de pan de Ousá e camiño de 25.000 visitantes. Hai festa. O concello local -organizador- dirá cantos somos e a canto tocamos.
Friol desperta este domingo á unha nova edición da súa festa más xenuína. A gastronomía do queixo e do pan, adobiada coa ancestral exposición feiral de todo aquilo que precisa a economía doméstica, desde unha cesta de binvio para acomodar os ovos ou outras moitas viandas labregas ata unha fouciña para recortar as herbas e a maleza do inverno, unha sachola para airear a terra na que irán as novas sementes na primavera, viandas co porco salgado ou afumado como estrelas ou un pixama e unha manta para aconchegarse á calor da lareira e esvacoarse diante dunha boa proposta televisiva. Case todo.
O pan ao queixo uo o queixo ao pan deben ser en boa parte de Galicia o que en termos musicais foi Fausto Papetti ao saxofón, Nacho Mastreta ao clarinete ou, para barrer para a casa, Carlos Núñez á a frauta e á gaita galega. Por poñer exemplos, craro. En todo caso, o resume é festa, música para o padal e para os sentidos.
Debe manterse este domingo nestas terras luguesas do Friulio o espíritu de antano daquelas 'tetillas' polas que deveceron nas últimas décadas os amantes do queixo do país, e que os máis afortunados tiñan preto. Os de máis lonxe, os informados, eran sabedores de onde atopar o prezado 'botín'. Daquela funcionaba tamén o boca a boca, e se alguén que viña de Lugo, camiño de Vigo, por exemplo, sabía que podía facer una parada breve en Chantada para mercar algunha peza nunha pequena tenda na que permanecían aniñadas entre pallas pezas rebuscadas -pola menor produción-. Pezas como aquelas estarán este domingo ao alcance de todos.
Milleiros de queixos de Friol, algúns milleiros menos de pexas de pan de Ousá e camiño de 25.000 visitantes. Hai festa. O concello local -organizador- dirá cantos somos e a canto tocamos.
Ás tres da tarde, nin queixo nin pan...
Fuente RSS
