​​
​Queixo: 'Tetilla',
de Queixería Daniberto

Procedencia: Rúa Pude, 2 / San
​Simón da Costa / Vilalba (Lugo)

DOP: Queixo Tetilla

Tipo de leite: de vaca, pasteurizado 
 

Tipo de queixo//Descrición:  O queixo Tetilla Daniberto, da Denominación de Orixe (DOP) Queixo Tetilla, é produto que o fabricante resalta fundamente cara ao consumidor como artesanal e que conta cunha denominación recoñecida a nivel europeo. É, como os seus compañeiros de DOP, un produto san e equlibrado, cun sabor moi especial que convence a  padales variados e esixentes.

Ten no seu olor e sabor o toque de suavidade que buscan moitos entusiastas dos queixos, cunha textura cremosa que o converte en ideal para desfrutalo en calquera momento do día. É un  queixo semicurado, elabordo con leite de vaca, e ten un período de maduración mínimo de sete días.

Falamos dun queixo cunha codia fina e elástica, de menos de 3 milímetros de espesor, cunha cor amarela palla natural e sen mofos. O seu aroma, é suave e lixeiramente acedo e con lembranzas ao leite de procedencia. O sabor e lácteo, manteigoso, lixeiramente acedo e salgado suave.

Suxestións de consumo e conservación: Este queixo ten esa peculiar forma cónica cóncava-convexa, dos 'Tetilla', máis achaparrado que outros da denominación -pero sempre dentro dos parámetros esixidos- que lle da unha particular vistosidade. Recomenda Queixería Daniberto que se conserve o seu 'Tetilla' na parte baixa do frigorífico e que se saque unha hora antes de que se teña previsto consumilo. Con isto, garantízase que estea  pleno de sabor e totalmente preparado organolepticamente para sorprender o padal.

Na cociña, no hai máis que atender as propostas que da a propia DOP Queixo Tetilla, que non só aporta información sobre as delicias deste produto coas receitas dos mellores cociñeiros, senón que busca incentivar "o cociñeiro que levas dentro", que non deixa de ser un paso cualitativo no consumo dun queixo que está recoñecido como o mais internacional dos galegos.
​
E para unha breve mostra, os rotundos enunciados de dúas receitas: 'Rolo de tenreira galega reenchido de algas e queixo Tetilla ao mencía' ou 'Pescada de Celeiro con repolo, gratinada con Queixo Tetilla', para a ocasión o que fabrica Queixería Daniberto.

O 'Tetilla' de Daniberto forma parte de Galicia Calidade, firma da Xunta de Galicia que certifica a calidade -avalada pola orixe galega, a elaboración na Comunidade Autónoma, a materia prima ou o deseño galego- dos produtos e servizos que sexan merecentes desta distinción, unha vez que se contraste mediante os controis establecidos. Daniberto ten tamén baixo o paraugas da marca de garantía Galicia Calidade os queixos que fabrica na denominación San Simón da Costa.

​
​Queixo: 'Arzúa-Ulloa', de Lácteos Anzuxao

Procedencia: Madriñán, 2  
Lalín (Pontevedra)
DOP: Queixo Arzúa-Ulloa
​
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado
​
​Tamaños dispoñibles: 800 gramos,
1 quilogramo, 2 quilogramos,
​3,7 quilogramos​

Tipo de queixo//Descrición: Queixo de pasta branda, de sabor suave e poucos ollos. En liña co resto dos produtos da queixería e tamén coas demandas dos seus consumidores, ten algo menos de sal que a maioría dos queixos á venda no mercado.

​Para a súa elaboración emprégase leite de vaca pasteurizado, procedente de produtores rexistrados na comarca de Lalín. Priorízase o leite de vacas en pastoreo, algo que non fai máis que darlle valor engadido ao produto final, con queixos máis amarelos que melloran a textura e o sabor.

 Suxestións de consumo e conservación: Este, como os restantes queixos da Denominación de Orixe Protexida (OPE)  Arzúa-Ulloa, ten na cremosidade e na suavidade dúas das súas principais características, e convértese en produto para todo tipo de padales (trátase da segunda denominación de orixe que máis vende en toda España). Só a calquera hora do día, para a sobremesa,  ou acompañado co tradicional complemento do marmelo. Pero ten tamén, cada vez máis, unha maior aceptación na cociña, onde pode resolver pratos como o mellor dos complementos e mesmo como protagonista. A modo de exemplo, sinala o fabricante que se presta para elaborar unha tortilla francesa, para darlle corpo a unha sopa de verduras ou, se buscamos experiencias novas, para degustalo en compaña dunha boa bica de Trives; haberá que probalo, xa que é recomendación expresa de Lácteos Anzuxao.
​
A conservación deste queixo debe buscarse, como na maioría dos casos, en lugares frescos, como as adegas e, no seu defecto, gardalo no frigorífico, onde é fundamental mantelo protexido -por exemplo, cun pano  lixeiramente humectado, para evitar que se reseque, sobre todo se xa está aberto-. Débese ter a precaución de retiralo da neveira coa suficiente antelación para que se poida degustar a temperatura ambiente, o que permitirá apreciar plenamente as súas bondades, que non son poucas  nos Arzúa-Ulloa.

O queixo 'Arzúa-Ulloa'de Lácteos Anzuxao conta con diversos recoñecementos e galardóns e, desde finais de 2016, este produto dispón do certificado de Galicia Calidade, un selo impulsado pola Xunta de Galicia que destaca a queixería lalinense que lle aporta recoñecemento e un plus de prestixo cara ao consumidor que se comproba alí onde chega o derivado lácteo. Tamén lle permite participar nas diferentes accións de promoción que desenvolve Galicia Calidade. Do mesmo recoñecemento goza o seu queixo 'Tetilla'. O selo Galicia Calidade duplicou o número de produtos que certifica e triplicou case o de empresas nestes últimos seis anos, segundo datos deste mesmo mes de xuño.  

​​
Queixo: 'Tetilla', de Lácteos Anzuxao

Procedencia: Madriñán, 2  
Lalín (Pontevedra)
​
DOP: Queixo Tetilla
​
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado
​
​Tamaños dispoñibles: A peza deste
queixo ten arredor dun quilogramo

​Tipo de queixo//Descrición: Queixo de pasta cremosa e uniforme, con poucos ollos e sabor lácteo. Cortiza fina e elástica. Este 'Tetilla', en liña co resto dos productos da queixería e tamén coas demandas dos seus consumidores, ten algo menos de sal que a maioría dos queixos á venda no mercado.

​O tempo de maduración dos queixos de Tetilla e dun mínimo de oito días, contados a partir do seguinte ao da súa elaboración.  o 'Tetilla' que vende Lácteos Anzuxao ten un peso aproximado dun quilogramo pero, como o resto dos  acollidos a Denominación de Orixe Protexida -sexa cal sexa o seu peso-, poderá cortarse nas tendas de venda polo miúdo en calquera porción, sempre e cando a operación de corte se faga diante do consumidor no momento da venda.

 Suxestións de consumo e conservación: A degustación deste queixo é óptima nunha franxa de temperatura entre os 16 e os 18 grados, polo que, como no caso do resto dos queixos, debe sacarse do frigorífico -se é o caso-  o tempo suficiente para que non estea frío en boca. Isto permitirá apreciar todas as súas características organolépticas. 

Sen olvidar o seu tradicional papel como queixo de sobremesa, o 'Tetilla' ten un gran potencial culinario, desde os aperitivos ao seu papel nos fogóns; deste gratinados a recheos de produtos tan diversos como pementos, canelóns, cogomelos ou verduras. Pero as súas posibilidades parecen non ter máis límite que o do propio cociñeiro ou cociñeira para entrar en propostas como afumados, herbas aromáticas, tortas, purés, pasteliños, pinchos…

Tal e como recomenda a propia Denominación de Orixe Protexida (DOP) Queixo Tetilla, os mellores lugares para a conservación deste produto son as adegas ou subterráneos frescos e ventilados. Pero como isto  non é o habitual, o lugar máis adecuado é o frigorífico. A temperatura, na neveira, debe oscilar entre os 5 e os 8 graos centígrados, polo que a parte baixa é a mellor para gardar o queixo. 

O queixo Tetilla de Lácteos Anzuxao conta con diversos recoñecementos e premios. Un dos últimos  é o 'Premio Alimentos de España Mejores Quesos del año 2019',  na súa modalidade de mellor queixo de vaca madurado.
​
Desde finais de 2016 este produto dispón do certificado de Galicia Calidade, un selo impulsado pola Xunta de Galicia que destaca a queixería lalinense que lle aporta recoñecemento e un plus de prestixo cara ao consumidor que se comproba alí onde chega o produto. 

​​
​Queixo: ‘San Simón da Costa’,
de Queixería Casleiras
Procedencia: Cabanas s/n - Oleiros, Vilalba (Lugo)
 DOP: San Simón da Costa
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado
 Tamaños dispoñibles:
-San Simón da Costa (1 a 1,1 quilogramos)
-Bufón: (0,600 quilogramos)

​Tipo de queixo // descrición: Trátase dun queixo curado, con matices a manteiga, abelá e co característico toque do fume. Ten unha maduración como mínimo de 45 días no caso do formato grande, que quedan en 30 para o pequeno (bufón). Afúmase logo -como todos os queixos fabricados baixo a Denominación de Orixe Protexida (DOP) San Simón da Costa- con labras de bidueiro.

O seu gran segredo está, precisamente, no afumado, que lle dá unha cor, olor e sabor que o fan totalmente distinto aos demais queixos.  

Casleiras garante unha curación mínima destes queixos que duplica a estipulada polo consello regulador e dispón de laboratorio propio para sometelos a controis nas distintas etapas de seguridade.

Suxestións de consumo e conservación: O queixo de Casleiras, de abrirse para o seu consumo inmediato, non ten problemas de conservación. No caso de que quede algún tempo aberto, a recomendación é metelo na neveira. Pero, se está enteiro, a mellor conservación do San Simón é fóra do frigorífico, nun lugar fresco, onde  pode pasar -cos lóxicos controis- moito tempo.
​
Na cociña, é ideal para preparar pratos diversos -ata onde chegue a imaxinación e as boas artes culinarias-.  Así, por exemplo, emprégase cada vez máis para facer salsas ou raiados, co que se lle consegue dar un realce e un sabor moi especiais, por exemplo, acompañando á carne. Recomenda o fabricante para tomar con este queixo un viño branco de calquera das cinco denominacións de orixe galegas, aínda que combina perfectamente cos tintos e, desde logo, cunha boa cervexa.

Como todos os da DOP San Simón da Costa, este queixo ten diversos e importantes premios, entre os que  resalta o fabricante como o máis importante  o ‘ouro’, en 2012, na Wold Cheese Awards.

Galardóns a parte, este queixo está baixo a supervisión de Galicia Calidade, marca de garantía que certifica a calidade de produtos e/ou servizos que pola súa elaboración na Comunidade Autónoma, pola súa materia prima ou polo deseño galegos, merezan esa distinción, unha vez contrastada mediante os controis fixados. Este selo considerase unha referencia de confianza para os consumidores.

Trátase da primeira queixería de Galicia en conseguir o selo de Galicia Calidade, recoñecemento que ten unha especial forza nas vendas cara ao exterior, sen esquecer o apoio recibido en todo o relacionado coa promoción.
​

​

Nome do queixo: 'Tetilla'

Procedencia: Outeiro, Acebedo do Río,
Celanova (Ourense)

Tipo de leite: de vaca pasteurizado

Tamaños dispoñibles:
​Pezas de 1 quilogramo, aproximadamente
​
Fabricante: Quesos Feijoo

Tipo de queixo//Descrición: Feijoo elabora o seu 'Tetilla' con leite pasteurizada de vaca. Trátase dun queixo de cor branca, bastante cremoso e uniforme e cun recendo lixeiramente acedo. O tacto en boca é manteigoso, recordando o sabor do leite fresco.É lixeiramente salgado e sen presenza de ollos.

A maduración en cámara ten que ser, como mínimo, de oito días, contados a partir do seguinte da elaboración. Entre as súas características está tamén a de contar cunha cortiza máis dura, que lle dá consistencia. O seu punto de acedume non é tan marcado, por exemplo, como  o que poden ter os queixos que se fabrican no norte de Galicia.

Suxestións de consumo e conservación: 
​
Esta queixería ourensá ten na provincia o seu principal mercado, pero ofrece e vende os seus productos  a calquer punto de Galicia e de España, a través da súa tenda on line, coa rapidez e os  baixos custos engadidos sobre os produtos que estes novos medios de comercialización permiten. A súa conservación recoméndase entre os catro e os seis graos centígrados, mentres que o consumo debe ser sempre a temperatura ambiente. A este respecto, recomenda a Denominación de Orixe Protexida 'Queixo Tetilla' conservalo na parte baixa do frigorífico e sacalo unha hora antes do seu consumo,para  "gozalo completamente so ou acompañado, en toros ou fundido".

 Culinariamente, é un dos queixos galegos que máis xogo da nos fogóns  pero as súas posibilidades de sempre van moito máis aló, xa que se trata dun queixo cun sabor moi especial que o converteu no queixo galego con máis proxección internacional.  Independentemente  da parella que noutros casos se lle poida buscar, o fabricante aposta por un viño branco, a poder ser un alvariño ou un godello. Calquer viño branco afroitado ou suave pode ir ben.

Quesos Feijoo ten adscrito o seu 'Tetilla' a Galicia Calidade, que lle aporta, fundamentalmente, a captación de clientes en puntos como Madrid, Barcelona ou Alacante. Iso, sobre todo, porque ao ter o selo de Galicia Calidade o queixo de Tetilla que o fabricante manda para estas zonas, asegura a queixería que lle dá un "plus" que os compradores valoran.
​
A día de hoxe, esté é o único queixo de 'Tetilla' que se elabora na provincia de Ourense, e fáise practicamente desde o momento en que se puxo en marcha a queixería - hai máis de 70 anos-. Na actualidade elabórase baixo a Denominación de Orixe Protexida do mesmo nome.
 

Tipo de queixo//Descrición: Queixo curado durante un período de 45 días para o formato San Simón da Costa grande e de 30 días para o caso do Bufón. Afúmase con labras de bidueiro, o que lle dá o seu característico e diferenciado sabor e que, segundo destaca o produtor, convérteo nun produto exclusivo, que o diferenza de todos os queixos galegos e practicamente de todos os do mundo. Como o resto dos queixos acollidos á Denominación de Orixe Protexida (DOP) San Simón da Costa, presenta unha cotiza afumada, dura e inelástica, dun a tres milímetros de grosor, de cor amarela-ocre e algo graxenta. A pasta coa que está elaborado presenta unha textura fina, graxa, semicurada, semielástica e densa, de cor entre branca e amarela. É unha pasta suave ao corte, cun aroma e sabor característicos nos que o seu afumado xoga un papel fundamental.

Para a elaboración deste queixo amparado pola DOP San Simón da Costa emprégase  leite natural e enteiro, cun procedemento que - se se atende ás lendas  que se van mantendo dunhas xeracións a outras- remóntase aos pobos da civilización castrexa, que poideran proceder das tribus celtas e que situaron nos montes da Serra da Carba e do Xistral.

Suxestións de consumo e conservación: Como todos os queixos da Denominación de Orixe Protexida San Simón da Costa, é un produto ideal para as sobremesas e para degustar a calquera hora do día. E  tamén para traballar na cociña, sen máis límite, case, que o que veña marcado polas habilidades  e bo facer dos cociñeiros, que non dubidan en aproveitalo para elaborar exclusivas salsas, e mesmo coa propia cuberta do queixo, perfectamente comestible. Marida á perfección con viños galegos tintos e brancos, como cunha boa cervexa.

Queixería Daniberto pon especial énfase na produción, coidando valores de antano e tentando ser fiel á tradición. Busca tamén ampliar mercado e chegar a padales distintos, polo que nos últimos anos sacou novas propostas. Pero o San Simón e o Queixo de Tetilla seguen a ser os seus reclamos máis fortes cara a un consumidor esixente. Estes dous queixos están inscritos, respectivamente, nas DOP do mesmo nome, e están acollidos a Galicia Calidade, un selo da Xunta que certifica a orixe galega do produto e a súa calidade. Actualmente son unhas 140 empresas a uns 600 produtos ligados a este certificado da Comunidade Autónoma.

​
​Queixo: 'Tenro',  de Leite Ulla

Procedencia: A Riveira,1
Santeles, A Estrada (Pontevedra)

Tipo de leite: de vaca crú
​
​Tamaños dispoñibles: pezas
de 500 gramos e de 1 e 1,5
​quilogramos.

Tipo de queixo//Descrición:  O queixo 'tenro' de Leite Ulla, ten pouco sal, aínda que un chisco máis que o 'fresco' que elabora tamén este fabricante  (que xa está referenciado no Portal dos Queixos de Galicia). Queixo 'fresco' e queixo 'tenro'  elabóranse con leite crú. Esta é, en resume, a aposta inicial de Leite Ulla.

O queixo 'tenro' ou queixo 'país' chega ao mercado en dous momentos distintos. Pode tratarse dun queixo fresco, con máis sabor e máis potencia, que reclaman parte dos consumidores e que se vende antes. E logo está outro produto que se saca con dez días de curación.  Neste abano, vai a curación de catro, cinco e ata dez ou máis días. Se falamos de vinte ou de máis tempo, xa estamos diante do queixo 'de nabiza', que este produtor non traballa, pero que se pode encontrar no mercado. Segundo o grao de curación, a cortiza vai pasando  do branco ao amarelo. "Cando está tostada, ,xa está curado", apunta o produtor, que ironiza sobre sabor ao sinalar que o mellor piropo que lle poden dicir sobre este 'tenro' é "que lles recorda ao queixo que facía súa avoa". Nostalxia viva, xa que logo, para os amantes dos queixos de antano.
 
 Para elaborar tanto o 'fresco' como o 'tenro' non se desnata o leite, que se obtén a partir dunha alimentación dun gando que non está estabulado ao cento por cento. Traballar con leite crú ten inconvintes á hora da fabricación, por ser un proceso máis complicado, pero o resultado é o queixo que se facía hai moitas décadas, mentres que o pasteurizado é do que máis abonda no mercado e ten moito onde elixir o consumidor.
  
Aínda que se trata dun produto ao que no que se lle retirou a tona, cómpre sinalar que a materia graxa non se comporta do mesmo xeito nos queixos frescos que nos madurados. Quere dicir isto que cando se trata dun queixo fresco ou dun queixo tenro -como é o caso-, as graxas non están tan saturadas.
 
Suxestións de consumo e conservación: Á hora de casar produtos e sabores, e tirando das experiencias de compradores, require o 'tenro' viños con algo máis de corpo que os que se poideran utilizar para o 'fresco' e ten este produto nas  anchoas un dos seus mellores aliados. E na cociña promete o xogo de queixos como o Arzúa-Ulloa. 

Se andando os días colle, non mofo, senón una certa pátina branca -porque non leva parafina nen ningún tipo de conservante-, abonda con cepillalo. Non hai ningún problema se se lava, pero entón hai que secalo ben. Tamén é ideal para degustar con pan de millo, con uvas ou con confeituras. E pode comerse todiño, codia incluída, xa que é totalmente natural e provocada polo paso dos días no proceso de curación. 
​

Nome do queixo: 'Curado', de  Santo André
Procedencia: San Andrés de Barredo, 17; Castroverde (Lugo)
DOP: Cebreiro
Fabricante: Queixería Santo André
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado
Tamaños dispoñibles:  pezas de 2 quilogramos 

​
Tipo de queixo // Descrición: Queixo curado, de pasta branca, branda e granulosa, que mantén o método totamente artesanal  de antano que esixe a Denominación de Orixe Protexida (DOP) Cebreiro. Non ten conservantes nen aditivos. O seu aspecto é tamén o característico de todos os queixos que se fabrican baixo esta denominación, ao semellar un fungo ou sombreiro de cociñeiro, aínda que hai que aclarar que este é o único fabricante dos catro acollidos actualmente  na denominación que elabora queixo curado.

Mentres que o queixo fresco de Santo André está listo para o consumo ás poucas horas de pasar o proceso de elaboración, o queixo curado  debe experimentar un período de conservación de 50 días como mínimo -que chega neste caso ata os 70 días- e que o converte nun queixo moi especial que non deixa de gañar adeptos.

No proceso de maduración, a pasta vai collendo unha cor amarelada que pode gañar en intensidade, cun sabor con matices metálicos e picantes, mantendo o sabor lácteo, o recendo característico do queixo fresco da DOP e un toque lixeiramente acedo. As técnicas e cuidados empregados, con mofos naturais recubrindo o exterior, potencian sabores e aportan complexidade ao produto.

Suxestións de consumo e conservación: Este queixo, por eses especiais matices que lle da a curación, é ideal para degustar só. Pero serven igualmente as considercións que aporta a Denominación de Orixe Protexida sobre o queixo fresco para  saborealo cun bo mel, marmelo ou noces. E constitúe tamén un excelente produto na cociña para elaborar pratos de todo tipo. Hoxe, grazas ás aportacións de restauradores e reposteiros, e tamén das asociacións e consumidores en xeral, pódese falar dun produto tradicional de mútiples aplicacións na arte culinaria.

No etiquetado está a referencia para o seu tempo de consumo. A curación deste Cebreiro permite  que alongue amplamente a súa conservación, o que entronca directamente coa idea de que en séculos pasados poidese chegar en condicións a diversos puntos de Europa.

Teñen os queixos do Cebreiro, ademais dun amplo percorrido no mundo da degustación e dos fogóns, un terreo propicio para a súa relación cos magníficos viños que se elaboran en Galicia. Tamén neste caso hai gustos e moito onde elixir para un curado tan especial como este que ofrece o fabricante.
​
Tanto o fresco como o curado Santo André son as últimas incorporacións en queixos dalgunha das catro denominacións de orixe protexida que forman parte de Galicia Calidade,  selo da Xunta de Galicia que garante a calidade de determinados produtos e servicios que se xeran, elaboran ou se transforman na Comunidade Autónoma. 

Tipo de queixo // Descrición: Queixo fresco, de pasta branca, branda e granulosa, que mantén o método totamente artesanal  de antano que esixe a Denominación de Orixe Protexida (DOP) 'Cebreiro'. Non ten ningún tipo de conservantes nen aditivos. O seu aspecto é tamén característico para todos os queixos que se fabrican baixo esta denominación, ao semellar un fungo ou sombreiro de cociñeiro. Poden encontrar os consumidores no produto sabores de manteiga, iogur ou nata, cun sabor moi particular en relación con outros queixos frescos dos que se fabrican en Galicia.

O 'fresco' de Santo André (elabora tamén un queixo curado,  igualmente premiado e de gran aceptación, e tamén baixo o a DOP Queixo Cebreiro) está listo para o consumo as poucas horas de pasar o proceso de elaboración. O queixo curado deste mesmo fabricante debe pasar por un período de conservación de 50 días como mínimo -que chega neste caso ata os 70 días- e que o converte nun queixo moi especial que non deixa de gañar adeptos e do que faleremos nunha próxima ocasión.

Suxestións de consumo e conservación: Este queixo, como lembra o propio Consello Regulador da Denominación de Orixe Protexida Cebreiro, é ideal para tomar só, con mel ou con doce de froitas e constitúe tamén un excelente produto na cociña para elaborar pratos de todo tipo. Hoxe, grazas ás aportacións de restauradores e reposteiros, e tamén das asociacións e consumidores en xeral, podemos falar dun produto tracional de aplicación na cociña galega, española ou internacional. Non hai máis que ver o propio recetario da DOP Queixo Cebreiro, onde caben pratos para entrantes e ensaladas; verduras e pastas; peixes; carnes; sobremesas; sopas e purés; e así, ata preto de medio cento de receitas.

No etiquetado está a referencia para o seu tempo de consumo. A súa conservación, unha vez mercado e aberto para degustar (retirada a protección plástica que o envolve), ten o seu lugar no frigorífico, envolvido nun pano lixeraimente humedecido. Para a súa degustación, como sucede co resto dos queixos, debe retirarse da neveira coa antelación precisa para que poida ser degustado en plenitude de sabor.

Teñen os queixos do Cebreiro, ademais dun amplo percorrido no mundo da degustación e dos fogóns, un terreo propicio para a súa relación cos magníficos viños que se elaboran en Galicia. Tamén neste caso hai gustos e moito onde elixir.

Tanto o fresco como o curado Santo André son as últimas incorporacións en queixos dalgunha das catro denominacións de orixe protexida que forman parte de Galicia Calidade,  selo da Xunta que garante a calidade de determinados produtos e servicios que se xeran, elaboran ou se transforman na Comunidade Autónoma. 
​

​Queixo: 'Fresco',  de Leite Ulla

Procedencia: A Riveira, 1, Santeles,
A Estrada (Pontevedra)

Tipo de leite: de vaca crú
​
​Tamaños dispoñibles: pezas
de 500 gramos e de 1 e 1,5
​quilogramos por encargo.

​Tipo de queixo//Descrición: Este queixo fresco faise con menos sal que o do 'país' que elabora tamén este fabricante. Preséntase en formato de medio quilogramo, pero por encargo pódense pedir pezas dun quilo ou quilo e medio. Tratase dun produto elaborado con leite crú que hai que consumir moi rápido para poder disfrutar en plenitude de todo o seu sabor. Para elaborar calquera destes dous queixos ('fresco' e 'país') non se desnata o leite, que se obtén a partir dunha alimentación dun gando que non está estabulado ao cento por cento. A aposta polo leite crú está presente desde a inauguración da fábrica, na que daquela se elaboraba só queixo fresco. Algún mestre queixeiro esixía para asesorar á empresa  que se utilizase leite pasteurizado, pero non chegou a prosperar esa idea.
 
Traballar con leite crú ten incovintes á hora da fabricación, por ser un proceso máis complicado, pero o resultado é o queixo que se facía antano, mentres que o pasteurizado é do que máis abunda no mercado.
 
É este un queixo artesán que se prensa ou se escoa para introducilo rapidamente no mercado. E hai que consumilo con rapidez, "a xente que pide queixo fresco quéreo da véspera ou da antevéspera, non quere queixo de hai quince días", argumenta o fabricante.
 
Aínda que se trata dun produto no que se lle retirou a tona, cómpre sinalar que a materia graxa non se comporta do mesmo xeito nos queixos frescos que nos madurados. Quere dicir isto que cando se trata do fresco, as graxas non están tan saturadas. "De feito, os médicos están aconsellando que se queres queixo, comas queixo fresco", lembra o fabricante.

Suxestións de consumo e conservación: Á hora de casar produtos e sabores, e tirando das experiencias de compradores desta marca, hai xente que o utiliza para tomar con marmelo, ou con anchoas (aínda que neste último caso recoméndase especialmente o queixo curado de Leite Ulla), pero como para gustos existen tamén sabores, hai a quen lle vai ben con azucre ou con marmeladas.  E mesmo se leva á " sartén" para elaborar  diversos pratos. Confiemos que nos cheguen algúnhas destas últimas receitas.
 
Un queixo 'fresco' de vinte días, de se manter as normas elementais de conservación, pódese levar perfectamente á mesa, o que sucede é que vai cambiando o sabor ao tempo que madura.
 
Tres, catro, cinco días ou, como máximo, unha semana, é o tempo de espera deste 'fresco' na neveira da casa. Unha vez encetado, chega con envolvelo nun simple pano, cunha reixa no fondo que facilite a perda de soro. Pero non hai que esquecer que é queixo de consumo rápido.