​
Queixo: 'Fresco', de Queixos Estevo

Procedencia: Narón nº 7, Becerreá (Lugo)
​
Tipo de leite: Leite crú de vaca
​Tamaños dispoñibles: 
Redondo, de 500 gramos de peso

Tipo de queixo//Descrición: Trátase dun queixo de sabor suave, con pouco sal e notas lácteas moi agradables, acrecentadas no proceso de maduración, unha vez retirado o envoltorio de protección para encetalo. Leite, callo e sal son os seus ingredientes, non hai máis segredos. No proceso de elaboración, o fabricante inclúe como variante neste produto o mel, de xeito que tamén se pode mercar coa incorporación desta doce substancia.

Este queixo elaborouse inicialmente con leite da raza holstein e agora está variando á raza jersey, porque para facer queixos esta última aporta máis graxa e máis proteína do leite. Ten este fabricante unha pequena produción, que se vende en Becerreá (Lugo), atendendo tamén clientela cara a capital da provincia e, sobre todo, cara aos Ancares. O obxectivo último é transformar en queixo todo o leite das arredor de 40 vacas da cabana gandeira, atendendo especialmente ás características dun produto fresco cara a súa comercialización en tendas e supermercados. O queixo, ao estar envasado ao vacío, ofrece un mes de garantía para o consumo.
​
Unha vez aberto, o segredo da súa conservación pasa por tapalo cun pano lixeriamente húmido na neveira para evitar que se reseque. Pero hai consumidores aos que lle gusta curalo no propio refrixerador, con que se vai creando unha tona e vai adquirindo un grao máis cremoso.

Suxestións de consumo e conservación: É un queixo pouco graxo, baixo en sal, pensado para a sobremesa e que se presta tamén para traballar na cociña. Elabórase con iogur (que fai o papel do callo). Algúns restaurantes utilizan este  'fresco' para a elaboración de tartas e tamén para preparar salsas. E préstase tamén para untar. 

​Tipo de queixo//Descrición: Trátase dun queixo de sabor suave, con notas lácteas e agradable gusto a froitos secos e manteiga. Ten un regusto afumado suave a abedul, que é a madeira coa que se afuma o produto estrela dos queixos que se elaboran na comarca lucense de Vilaba: o San Simón da Costa. Ese toque máis delicado no proceso de curado con fume, faíno apetecible a outros gustos que teñen  especial interese por este produto vilalbés.

Os ingredentes cos que está feito este queixo, ademais do leite pasteurizado de vaca, son os seguintes: fermentos lácteos, cuallo, lisozima (procedente do ovo), cloruro cálcilo e sal. Leva conservantes no recubremento da corteza.

Queixería Prestes elabora tamén este mesmo producto en formatos de 8,5 quilogramos e 4 quilogramos, envasado ao vacío e destinado á venda en charcuterías. Comercialízase neste caso co nome de Prestes 'especialidades', un graxo madurado, igualmente afumado e para a venda por peza ou ao corte en establecementos comerciais.
​
Suxestións de consumo e conservación: Este queixo,envasado ao vacío, ten un amplo período de conservación. Hai que gardalo refrixerado.  Marida con viños brancos fermentados, en barrica e tintos de crianza. Tamén recomenda o fabricante degustalo cun mencía da Ribeira Sacra ou do Bierzo, así como con cervexas lixeiras. 

​

Queixo: 'tenro', da Cooperativa de
Produtores Campo Capela

Procedencia: Os Calzados s/n 
A Capela (A Coruña)

Tipo de leite: crú de vaca.

Peso: 0,500 gramos, 700 gramos,
1 quilogramo e 3 quilogramos,
aproximadamente

​Tipo de queixo // descrición: O 'Queixo tenro' é un dos clásicos da Cooperativa de Produtores de Campo Capela elaborado con leite crú.Trátase dun produto preparado artesanalmente, que evoluciona en cada época do ano, ata o punto de que o seu sabor vai experimentado lixeiros cambios, dependendo da alimentación  que en cada momento reciba o gando dos distintos produtores asociados.  O resultado é, en todo caso, un queixo moi suave para o padal, no que sobresae o inconfundible sabor do leite crú.

Suxestións de consumo e conservación: Trátase dun queixo moi cremoso, que se pode consumir para untar -algo que buscan moitos amantes desta clase de produtos-, con esa característica xa destacada de que é un sabor moi distinto dos que se fan con leite pasteurizado.

Destaca o fabricante deste queixo do país que é un bo acompañante de marmelos e marmeladas, que se pode  utilizar na elaboración de purés, cremas, salsas ou calquera outro tipo de acompañamento.  Engádese que resulta de especial utilidade para a elaboración de gratinados. Non son poucas as propostas, pero as posibilidades e a experimentación hoxendía na gastronomía e nos fogóns  teñen  só na creatividade os límites.
​
É, xa que logo, un queixo dun sabor moi contrastado, que polas súas características, precisa estar -unha vez encetado- nun lugar fresco ou refrixerado. No caso de optar pola solución máis acaída hoxe, a do frigorífico, procede envolvelo nun pano lixeiramente humedecido, o que contribuirá a que non se reseque e manteña as súas características. E, para o consumo, acertarase sempre se se saca da neveira varias horas antes, co que se porá na mesa un produto pleno de sabor. Para os amantes dos viños -brancos ou tintos- terá nos xoves unha boa proposta para acompañar. 

Queixo: 'Cremoso picante', de Casa Zolle

Procedencia: Polígono Industrial de Friol,
27270 Friol (Lugo)

​Tipo de leite: de vaca, crú
​
Tamaños dispoñibles: 
​A peza ten entre 800 gramos e un quilogramo

Tipo de queixo//Descrición: O 'cremoso' de Casa Zolle  é un queixo de pasta  elaborado sempre  dun xeito artesanal, que se fai agora tamén con pemento picante de Herbón. Do mesmo xeito que noutros casos se traballa con diversos pementos españois para conseguir darlle ese caracterísito sabor picante. Co engadido ou non desta esencia picante padronesa de Herbón, é este un queixo cremoso, de leite crú, que busca manter o xeito tradicional do que se facía antano nas casas, cunha textura e sabor diferenciados. E agora pódese degustar nesta nova e interesante variante. 

A colaboración de Casa Zolle con Pementos Carmucha (Herbón / A Coruña) foi unha casualidade. Permentos Carmucha seca e deshidrata o produto para facer logo pemento moido. A firma padronesa propúxolle  a Casa Zolle facer un queixo combinando os dous produtos. O proxecto foi adiante, e despois da presentación na Cidade da Cultura de Santiago, contou co respaldo do mundo da restauración gastronómica galega.

Como se trata dunha elaboración que depende en boa parte das reservas do producto elaborado por Pementos Carmucha, o queixo vai chegando aos consumidores ata agoar as existencias. Nestas festas de Nadal e na víspera da festividade de Reis, estaba á venta nos anaqueis de tendas e centros comerciais  nos que está presenta este fabricante lucense do Concello de Friol.

Trátase dunha edición limitada. E, chegado o momento,  pode que haxa que esperar a mellor ocasión para facerse co produto. É dicir, cando vaia vindo unha nova colleita de pementos de Herbón, que 'Carmucha'  aporta a este proxecto innovador no mundo do queixo galego.

 Suxestións de consumo e conservación: Trátase dun queixo que ten nas sobremesas un papel destacado,  amparando por un dos  sabores máis recoñecidos a nivel estatal -como son os pementos de Herbón- e por o 'cremoso' de leite crú que aporta Casa Zolle. 

Como  para sabores hai tamén consumidores e receitas, este queixo, deste que está á venda, hai quen o utiliza na elaboración de tostas; hai outros que o funden ou que o consomen con anchoas, e os que o utilizan na tradicional xuntanza co marmelo. É tamén reclamo o para os restaurantes, que o estar a utilizar  nas súas receitas gastronómicas.

Apunta o fabricante que este queixo, en particular, vai mellor cun viño blanco galego, como pode ser un bo Rías Baixas. Pero hai que darlle marxe a quen degusta,  e aínda que sexa só por cuestións de proximidade, podería xogar un bo papel na maridaxe un mencía de Chantada. Para apreciar este queixo en todo o seu sabor, debe sacarse do frigorífico dúas ou tres horas antes do seu consumo. 
​

Queixo: Semicurado de cabra, de Milkabra

Procedencia: Picoto, s/n / Areas /
Ponteareas (Pontevedra)

Tipo de leite: de cabra, pasteurizado 

 Tamaños dispoñibles:
- Peza de 500 gramos, aproximadamente

​Tipo de queixo//Descrición: O queixo semicurado de cabra de Milkabra pesa arredor de medio quilogramo e ten unha curación de 25 días. É un queixo que se presenta como artesanal, cen por cen natural, elaborado con leite pasteurizado, callo, fermentos lácteos e sal.
 
Ten a particularidade de que é un queixo cuxo proceso de maduración é en madeira de piñeiro galego -o que contribúe a darlle un sabor especial-. Os queixos semicurados deste fabricante, todos de cabra, sempre se fixeron con pasta branda, pero non é caso do que presenta hoxe queixosdegalicia, que é de pasta dura.
 
As cabras coas que se elabora este e cinco ou seis productos máis  do fabricante están en pastoreo e non proban o penso-só os cereais- un sabor seco que contrasta, por exemplo, co sabor amargo que ten outro dos queixos da fábrica: o de malta.

Suxestións de consumo e conservación: Esa agradable e novidosa sensación de sequidade que produce na gorxa reclama un viño tinto "potente" para acompañar este queixo, por exemplo, un Ribeiro.
 
Un queixo curado coma este, unha vez adquirido e cunha semana  máis no frigorífico, pode estar fóra xa sen problema durante un bo período de tempo.  Pasados sesenta días, o queixo está curado e a súa conservación é doada.  

​
​Queixo: 'San Simón da Costa -200 días de curación-,
de ‘Queixería Daniberto’
Procedencia: Rúa Pude, 2 / San Simón da Costa /
Vilalba (Lugo)
DOP: San Simón da Costa
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado 
 Tamaños dispoñibles:
- 1 quilogramo, aprox.

Tipo de queixo//Descrición: O queixo de vaca curado San Simón da Costa durante 45 días (son 30 no caso do 'bufón', que pesa arredor da  metade) conta cun irmán maior, que se somete a 200 días de curación. Se os dous primeiros transmiten xa o pleno e rotundo sabor que lle dá o afumado con madeira de bidueiro, o máis requintado -se acaso-  concentra esencias e sabores e convértese para os seus amantes nun novo capricho para o padal. É, fundamentalmente -pola fortaleza do seu sabor- quintaesencia deste queixo lucense da Terra Chá.

A súa elaboración é reducida, polo tempo de espera para dispor del. Así que convén pedir o produto con tempo, porque non esta dispoñible todo o ano. E esta circunstancia non é exclusiva da Queixería Daniberto, senón doutros fabricantes da Denominación de Orixe Protexida lucense, que o teñen no catálogo para os tempos de maior consumo, como pode ser a celebración da propia feira de exaltación deste queixo.

O afumado,  con labras de bidueiro, dalle a este queixo un característico e  diferenciado sabor que, segundo destaca o produtor, convérteo nalgo exclusivo, que o diferenza de todos os queixos galegos e, practicamente, de todos os do mundo. É argumento válido para o de 45 días e, por suposto, para o de 200 días de curación, xa que se resalta aínda máis o sabor e o recendo dun xeito de conservación de sempre para os galegos: o do fume.   
 
Como o resto dos queixos acollidos á Denominación de Orixe Protexida (DOP) San Simón da Costa, presenta unha codia afumada, dura e inelástica, dun a tres milímetros de grosor. A pasta coa que está elaborado ten unha textura fina, graxa, semielástica e densa, de cor entre branca e amarela. É unha pasta suave ao corte - máis sólida no caso do San Simón de 200 días de afumado-, cun aroma e sabor característicos nos que o efecto do fume de bidueiro  xoga un papel fundamental.

Para a elaboración deste queixo, amparado pola DOP San Simón da Costa, emprégase  leite natural e enteiro, cun procedemento ancestral que - se se atende ás lendas  que se van mantendo dunhas xeracións a outras- remóntase aos pobos da civilización castrexa, que poideran proceder das tribus celtas e que se situaron nos montes da Serra da Carba e do Xistral.

Suxestións de consumo e conservación: Como todos os queixos da Denominación de Orixe Protexida San Simón da Costa, é un produto ideal para as sobremesas e para degustar a calquera hora do día. E  tamén acaído para traballar na cociña, sen máis límite, case, que o que veña marcado polas habilidades  e bo facer dos cociñeiros, que non dubidan en aproveitalo para elaborar salsas exclusivas, e mesmo coa propia cuberta do queixo, perfectamente comestible.

Marida á perfección con viños galegos tintos e brancos, ou cunha boa cervexa. E como nesta caso estamos a falar dun queixo máis intenso, cabe pensar en caldos algo potentes, que diso temos tamén excelentes mostras.

E falando de irmáns maiores' a deominación apunta que, por primeira vez, xa viu a luz un limitado número de pezas, froito dun "cuidadoso e laborioso proceso de elaboración que durou máis dun ano", xunto o que corresponde co seu período de curación. Estes queixos só se poden adquirir baixo petición e encargo previos.

Queixería Daniberto pon especial énfase na produción de todos os seus produtos, coidando valores de antano e tentando ser fiel á tradición. Busca tamén ampliar mercado e chegar a padales distintos, polo que nos últimos anos sacou novas propostas. Pero o San Simón e o Queixo de Tetilla seguen a ser os seus reclamos máis fortes cara a un consumidor esixente.
Os queixos afumados - mesmo o 'San Simón de 200 días de curación'- están inscritos DOP do mesmo nome, e están acollidos a Galicia Calidade, un selo da Xunta que certifica a orixe galega do produto e a súa calidade. Actualmente son unhas 140 empresas a arredor de 600 produtos ligados a este certificado da Comunidade Autónoma.

​​
​Queixo: 'Tetilla',
de Queixería Daniberto

Procedencia: Rúa Pude, 2 / San
​Simón da Costa / Vilalba (Lugo)

DOP: Queixo Tetilla

Tipo de leite: de vaca, pasteurizado 
 

Tipo de queixo//Descrición:  O queixo Tetilla Daniberto, da Denominación de Orixe (DOP) Queixo Tetilla, é produto que o fabricante resalta fundamente cara ao consumidor como artesanal e que conta cunha denominación recoñecida a nivel europeo. É, como os seus compañeiros de DOP, un produto san e equlibrado, cun sabor moi especial que convence a  padales variados e esixentes.

Ten no seu olor e sabor o toque de suavidade que buscan moitos entusiastas dos queixos, cunha textura cremosa que o converte en ideal para desfrutalo en calquera momento do día. É un  queixo semicurado, elabordo con leite de vaca, e ten un período de maduración mínimo de sete días.

Falamos dun queixo cunha codia fina e elástica, de menos de 3 milímetros de espesor, cunha cor amarela palla natural e sen mofos. O seu aroma, é suave e lixeiramente acedo e con lembranzas ao leite de procedencia. O sabor e lácteo, manteigoso, lixeiramente acedo e salgado suave.

Suxestións de consumo e conservación: Este queixo ten esa peculiar forma cónica cóncava-convexa, dos 'Tetilla', máis achaparrado que outros da denominación -pero sempre dentro dos parámetros esixidos- que lle da unha particular vistosidade. Recomenda Queixería Daniberto que se conserve o seu 'Tetilla' na parte baixa do frigorífico e que se saque unha hora antes de que se teña previsto consumilo. Con isto, garantízase que estea  pleno de sabor e totalmente preparado organolepticamente para sorprender o padal.

Na cociña, no hai máis que atender as propostas que da a propia DOP Queixo Tetilla, que non só aporta información sobre as delicias deste produto coas receitas dos mellores cociñeiros, senón que busca incentivar "o cociñeiro que levas dentro", que non deixa de ser un paso cualitativo no consumo dun queixo que está recoñecido como o mais internacional dos galegos.
​
E para unha breve mostra, os rotundos enunciados de dúas receitas: 'Rolo de tenreira galega reenchido de algas e queixo Tetilla ao mencía' ou 'Pescada de Celeiro con repolo, gratinada con Queixo Tetilla', para a ocasión o que fabrica Queixería Daniberto.

O 'Tetilla' de Daniberto forma parte de Galicia Calidade, firma da Xunta de Galicia que certifica a calidade -avalada pola orixe galega, a elaboración na Comunidade Autónoma, a materia prima ou o deseño galego- dos produtos e servizos que sexan merecentes desta distinción, unha vez que se contraste mediante os controis establecidos. Daniberto ten tamén baixo o paraugas da marca de garantía Galicia Calidade os queixos que fabrica na denominación San Simón da Costa.

​
​Queixo: 'Arzúa-Ulloa', de Lácteos Anzuxao

Procedencia: Madriñán, 2  
Lalín (Pontevedra)
DOP: Queixo Arzúa-Ulloa
​
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado
​
​Tamaños dispoñibles: 800 gramos,
1 quilogramo, 2 quilogramos,
​3,7 quilogramos​

Tipo de queixo//Descrición: Queixo de pasta branda, de sabor suave e poucos ollos. En liña co resto dos produtos da queixería e tamén coas demandas dos seus consumidores, ten algo menos de sal que a maioría dos queixos á venda no mercado.

​Para a súa elaboración emprégase leite de vaca pasteurizado, procedente de produtores rexistrados na comarca de Lalín. Priorízase o leite de vacas en pastoreo, algo que non fai máis que darlle valor engadido ao produto final, con queixos máis amarelos que melloran a textura e o sabor.

 Suxestións de consumo e conservación: Este, como os restantes queixos da Denominación de Orixe Protexida (OPE)  Arzúa-Ulloa, ten na cremosidade e na suavidade dúas das súas principais características, e convértese en produto para todo tipo de padales (trátase da segunda denominación de orixe que máis vende en toda España). Só a calquera hora do día, para a sobremesa,  ou acompañado co tradicional complemento do marmelo. Pero ten tamén, cada vez máis, unha maior aceptación na cociña, onde pode resolver pratos como o mellor dos complementos e mesmo como protagonista. A modo de exemplo, sinala o fabricante que se presta para elaborar unha tortilla francesa, para darlle corpo a unha sopa de verduras ou, se buscamos experiencias novas, para degustalo en compaña dunha boa bica de Trives; haberá que probalo, xa que é recomendación expresa de Lácteos Anzuxao.
​
A conservación deste queixo debe buscarse, como na maioría dos casos, en lugares frescos, como as adegas e, no seu defecto, gardalo no frigorífico, onde é fundamental mantelo protexido -por exemplo, cun pano  lixeiramente humectado, para evitar que se reseque, sobre todo se xa está aberto-. Débese ter a precaución de retiralo da neveira coa suficiente antelación para que se poida degustar a temperatura ambiente, o que permitirá apreciar plenamente as súas bondades, que non son poucas  nos Arzúa-Ulloa.

O queixo 'Arzúa-Ulloa'de Lácteos Anzuxao conta con diversos recoñecementos e galardóns e, desde finais de 2016, este produto dispón do certificado de Galicia Calidade, un selo impulsado pola Xunta de Galicia que destaca a queixería lalinense que lle aporta recoñecemento e un plus de prestixo cara ao consumidor que se comproba alí onde chega o derivado lácteo. Tamén lle permite participar nas diferentes accións de promoción que desenvolve Galicia Calidade. Do mesmo recoñecemento goza o seu queixo 'Tetilla'. O selo Galicia Calidade duplicou o número de produtos que certifica e triplicou case o de empresas nestes últimos seis anos, segundo datos deste mesmo mes de xuño.  

​​
Queixo: 'Tetilla', de Lácteos Anzuxao

Procedencia: Madriñán, 2  
Lalín (Pontevedra)
​
DOP: Queixo Tetilla
​
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado
​
​Tamaños dispoñibles: A peza deste
queixo ten arredor dun quilogramo

​Tipo de queixo//Descrición: Queixo de pasta cremosa e uniforme, con poucos ollos e sabor lácteo. Cortiza fina e elástica. Este 'Tetilla', en liña co resto dos productos da queixería e tamén coas demandas dos seus consumidores, ten algo menos de sal que a maioría dos queixos á venda no mercado.

​O tempo de maduración dos queixos de Tetilla e dun mínimo de oito días, contados a partir do seguinte ao da súa elaboración.  o 'Tetilla' que vende Lácteos Anzuxao ten un peso aproximado dun quilogramo pero, como o resto dos  acollidos a Denominación de Orixe Protexida -sexa cal sexa o seu peso-, poderá cortarse nas tendas de venda polo miúdo en calquera porción, sempre e cando a operación de corte se faga diante do consumidor no momento da venda.

 Suxestións de consumo e conservación: A degustación deste queixo é óptima nunha franxa de temperatura entre os 16 e os 18 grados, polo que, como no caso do resto dos queixos, debe sacarse do frigorífico -se é o caso-  o tempo suficiente para que non estea frío en boca. Isto permitirá apreciar todas as súas características organolépticas. 

Sen olvidar o seu tradicional papel como queixo de sobremesa, o 'Tetilla' ten un gran potencial culinario, desde os aperitivos ao seu papel nos fogóns; deste gratinados a recheos de produtos tan diversos como pementos, canelóns, cogomelos ou verduras. Pero as súas posibilidades parecen non ter máis límite que o do propio cociñeiro ou cociñeira para entrar en propostas como afumados, herbas aromáticas, tortas, purés, pasteliños, pinchos…

Tal e como recomenda a propia Denominación de Orixe Protexida (DOP) Queixo Tetilla, os mellores lugares para a conservación deste produto son as adegas ou subterráneos frescos e ventilados. Pero como isto  non é o habitual, o lugar máis adecuado é o frigorífico. A temperatura, na neveira, debe oscilar entre os 5 e os 8 graos centígrados, polo que a parte baixa é a mellor para gardar o queixo. 

O queixo Tetilla de Lácteos Anzuxao conta con diversos recoñecementos e premios. Un dos últimos  é o 'Premio Alimentos de España Mejores Quesos del año 2019',  na súa modalidade de mellor queixo de vaca madurado.
​
Desde finais de 2016 este produto dispón do certificado de Galicia Calidade, un selo impulsado pola Xunta de Galicia que destaca a queixería lalinense que lle aporta recoñecemento e un plus de prestixo cara ao consumidor que se comproba alí onde chega o produto. 

​​
​Queixo: ‘San Simón da Costa’,
de Queixería Casleiras
Procedencia: Cabanas s/n - Oleiros, Vilalba (Lugo)
 DOP: San Simón da Costa
Tipo de leite: de vaca, pasteurizado
 Tamaños dispoñibles:
-San Simón da Costa (1 a 1,1 quilogramos)
-Bufón: (0,600 quilogramos)

​Tipo de queixo // descrición: Trátase dun queixo curado, con matices a manteiga, abelá e co característico toque do fume. Ten unha maduración como mínimo de 45 días no caso do formato grande, que quedan en 30 para o pequeno (bufón). Afúmase logo -como todos os queixos fabricados baixo a Denominación de Orixe Protexida (DOP) San Simón da Costa- con labras de bidueiro.

O seu gran segredo está, precisamente, no afumado, que lle dá unha cor, olor e sabor que o fan totalmente distinto aos demais queixos.  

Casleiras garante unha curación mínima destes queixos que duplica a estipulada polo consello regulador e dispón de laboratorio propio para sometelos a controis nas distintas etapas de seguridade.

Suxestións de consumo e conservación: O queixo de Casleiras, de abrirse para o seu consumo inmediato, non ten problemas de conservación. No caso de que quede algún tempo aberto, a recomendación é metelo na neveira. Pero, se está enteiro, a mellor conservación do San Simón é fóra do frigorífico, nun lugar fresco, onde  pode pasar -cos lóxicos controis- moito tempo.
​
Na cociña, é ideal para preparar pratos diversos -ata onde chegue a imaxinación e as boas artes culinarias-.  Así, por exemplo, emprégase cada vez máis para facer salsas ou raiados, co que se lle consegue dar un realce e un sabor moi especiais, por exemplo, acompañando á carne. Recomenda o fabricante para tomar con este queixo un viño branco de calquera das cinco denominacións de orixe galegas, aínda que combina perfectamente cos tintos e, desde logo, cunha boa cervexa.

Como todos os da DOP San Simón da Costa, este queixo ten diversos e importantes premios, entre os que  resalta o fabricante como o máis importante  o ‘ouro’, en 2012, na Wold Cheese Awards.

Galardóns a parte, este queixo está baixo a supervisión de Galicia Calidade, marca de garantía que certifica a calidade de produtos e/ou servizos que pola súa elaboración na Comunidade Autónoma, pola súa materia prima ou polo deseño galegos, merezan esa distinción, unha vez contrastada mediante os controis fixados. Este selo considerase unha referencia de confianza para os consumidores.

Trátase da primeira queixería de Galicia en conseguir o selo de Galicia Calidade, recoñecemento que ten unha especial forza nas vendas cara ao exterior, sen esquecer o apoio recibido en todo o relacionado coa promoción.
​