“Queremos chegar á xente que lle guste un queixo máis intenso”

​Daniel Pérez Pérez, presidente do Consello Regulador da Denominación de Orixe Protexida San Simón da Costa

Daniel Pérez, diante dun dos mais grandes reclamos publicitarios do San Simón da Costa

A Denominación de Orixe  Protexida (DOP) San Simón da Costa indaga sobre a produción de queixos novos -mantendo normativas e calidades-  xeradores de sabores e matices distintos que poidan chegar a padales diferentes, ávidos de sensacións máis fortes que queixos doutras latitudes lles dan. Tamén  está a ollar a Denominación cara ao exterior, cada vez con máis intensidade. O presidente da Consello Regulador da DOP, Daniel Pérez Pérez, fala dun produto que ten aínda moito que aportar  nun amplo mercado exterior por descubrir.
 
Cómo foi o comezo da Denominación?
Foi duro. Había que facer unhas pequenas queixerías para dinamizar o e poñer producto no mercado e poder vender nas tendas,  seguindo a normativa europea, Entón, asumimos o reto sen saber moi ben como ía saír. Se funcionaría ou non. Cando unha inversión se fai diante desa incerteza, o medo é grande. E os recursos tamén escasearon, polo que foron momentos duros.

A decisión debeu ser radical?
Partiuse de facer dous ou tres queixos ao día nunha casa a traballar coa idea de que que as primeiras queixerías xa ían pensadas para facer corenta ou cincuenta queixos diarios.

Estes queixos afumáronse desde sempre con abedul?
Sempre, desde os abós dos abós…

Foi a solución definitiva para que o San Simón se conservase?
Claro. Antiguamente, para consevar o queixo que quedaba dunha feira para outra, alguén aportou a brillante idea de afumar o queixo para conservalo.

Estamos a falar dunha autonomía de conservación longa…
Si, de meses e meses.

Nunas boas condicións, pódese gardar un ano?
Ou máis, sen problema.

O de cortar o  San Simón da Costa por arriba a qué se debe, é unha moda?
Se o queixo é para moita xente e para acabalo no día, pois corte vertical. Senón, pódese cortar por arriba, como se soe dicir.

Nestas últimas feiras, unha queixería está a utilizar esa  cortadora que lle chaman os suizos girola,  imitando co San Simón esa sorte de bolboretas que eles fan co queixo Tête de Moine…
O noso é o coitelo e queixo para adiante, pero haberá que probar…

Cando se vai a San Simón da Costa, a parroquia onde comezou todo o proceso produtivo,   as queixerías non aparecen. Non hai carteis por ningún lado…ç
A cartelaría é a materia pendente. Suspenso, pero con nota moi baixa…, pero estamos niso.

Qué perspectivas hai para o futuro próximo?
Estanse a incrementar as vendas. A ver se a situación do país mellora e saímos desta dichosa crise e podemos continuar  co incremento das vendas,  porque queda moito mundo por coñecernos.  É un producto que ten moito que facer aínda.

E, fóra, como están as cousas?
Cada día véndese máis. O que pasa é que fóra, como sucede aquí, cando probamos unha cousa nova, leva un tempo darse a coñecer.

Cal é o voso plan para promocionar o queixo no exterior?
Traballamos en feiras ; temos unha vendedora que é a que  fai feiras internacionais e hai tamén misión inversas, de xente que nos visita.

E en novidades cara aos próximos anos, pode adiantar algo?
Moita xente da denominación, o que está tentando, é sacar queixos con máis maduración, con obxecto de poder chegar a máis sabores e á xente que lle gusta un queixo intenso.

Hai produtores de San Simón da Costa que fan tamén queixo de Tetilla; son competitivos?
Si, creo que somos catro ou cinco. A miña queixería, por exemplo, gañou a medalla de ouro na Cata deQueixos de Galicia.

E  que representa a feira anual do San Simón sobre as ventas anuais do produto?
Pouco. Hoxe podemos falar dun un ou un dous por cento. Antes era, ao mellor, o oitenta por cento...
​