A.S.Rocha
Na comarca lucense da Terra Chá, onde se elabora un queixo afumado que se se producira nunha economía a escala internacional estaría a cotío nas mellores mesas de medio mundo, hai tamén importantes propostas que pasan desapercibidas por que non se coñecen tanto ou case nada. Nin o seu nome. Deixemos fóra, xa que logo, o queixo San Simón da Costa e, por unha vez, tamén, ese 'patelo' que resume na nomenclatura chairense o queixo do país, o de Galicia de toda a vida. Pero aquí faise ademais un requeixo que ten tanta tradición ou máis que o 'San Simón' ou que o 'patelo'. Está igualmente outro produto rebuscado, tan clásico e antergo como descoñecido polo seu nome: o 'cáparo'.
Dicir requeixo é dicir queixo fresco na comarca vilalbesa. Pero cousa moi distinta é falar do 'cáparo', termo que non recolle a Academia da Lingua Galega (RAG) e que na lingua de Camões equivale a falar do coágulo protéico que se produce na fabricación do queixo. Ten unha segunda acepción, a de tona do queixo fervido que se come untada no pan.
'Requeixo', 'requeixón' ou 'cáparo'
Sen afinar moito máis en cuestións de matiz, o responsable dunha das queixerías de San Simón Casta (Fontelas) , Javier Piñeiro López, lembra que o 'requesón' é na súa zona, é o que se chama 'cáparo'. Produto que na casa dos seus pais se preparaba fervendo o soro do leite. Iso non é, desde logo, queixo, nin requeixo. "O requeixo é un queixo fresco, moi fluído" que queda líquido e que se emprega como sobremesa, sinala. E o desta zona e de culler (pola súa densidade).
O requeixo, afirma Javier Piñeiro, ten tanta ou máis tradición que o propio 'San Simón' ou o 'patelo'. Anos atrás, o 'San Simón' tiña máis recoñecemento cara ao consumidor. Pero, na súa casa lembra que se facían os 'patelos' -sobre todo para o consumo familiar-, e o requeixo como postre para as festas e para degustar na casa.
O requeixo tiña moito éxito, porque cun "caldeiro de leite", sinala Javier Piñeiro- "facías unha sobremesa para toda a familia". E se a iso de lle engadía "que tiñas abellas e algunha colmea e producías algo de mel…", o resultado era un doce exquisito para ocasións especiais.
Queixería Fontelas fabrica desde sempre o requeixo, que concibe como un produto artesán, laborioso, que non se presta de momento para traballalo a gran escala. É produto de fabricación longa e moi artesano que ten destino en feiras, clientes e restaurantes, en boa parte de encarga.
Na comarca lucense da Terra Chá, onde se elabora un queixo afumado que se se producira nunha economía a escala internacional estaría a cotío nas mellores mesas de medio mundo, hai tamén importantes propostas que pasan desapercibidas por que non se coñecen tanto ou case nada. Nin o seu nome. Deixemos fóra, xa que logo, o queixo San Simón da Costa e, por unha vez, tamén, ese 'patelo' que resume na nomenclatura chairense o queixo do país, o de Galicia de toda a vida. Pero aquí faise ademais un requeixo que ten tanta tradición ou máis que o 'San Simón' ou que o 'patelo'. Está igualmente outro produto rebuscado, tan clásico e antergo como descoñecido polo seu nome: o 'cáparo'.
Dicir requeixo é dicir queixo fresco na comarca vilalbesa. Pero cousa moi distinta é falar do 'cáparo', termo que non recolle a Academia da Lingua Galega (RAG) e que na lingua de Camões equivale a falar do coágulo protéico que se produce na fabricación do queixo. Ten unha segunda acepción, a de tona do queixo fervido que se come untada no pan.
'Requeixo', 'requeixón' ou 'cáparo'
Sen afinar moito máis en cuestións de matiz, o responsable dunha das queixerías de San Simón Casta (Fontelas) , Javier Piñeiro López, lembra que o 'requesón' é na súa zona, é o que se chama 'cáparo'. Produto que na casa dos seus pais se preparaba fervendo o soro do leite. Iso non é, desde logo, queixo, nin requeixo. "O requeixo é un queixo fresco, moi fluído" que queda líquido e que se emprega como sobremesa, sinala. E o desta zona e de culler (pola súa densidade).
O requeixo, afirma Javier Piñeiro, ten tanta ou máis tradición que o propio 'San Simón' ou o 'patelo'. Anos atrás, o 'San Simón' tiña máis recoñecemento cara ao consumidor. Pero, na súa casa lembra que se facían os 'patelos' -sobre todo para o consumo familiar-, e o requeixo como postre para as festas e para degustar na casa.
O requeixo tiña moito éxito, porque cun "caldeiro de leite", sinala Javier Piñeiro- "facías unha sobremesa para toda a familia". E se a iso de lle engadía "que tiñas abellas e algunha colmea e producías algo de mel…", o resultado era un doce exquisito para ocasións especiais.
Queixería Fontelas fabrica desde sempre o requeixo, que concibe como un produto artesán, laborioso, que non se presta de momento para traballalo a gran escala. É produto de fabricación longa e moi artesano que ten destino en feiras, clientes e restaurantes, en boa parte de encarga.
O requeixo ten en Queixería Fontelas tanta ou máis tradición que o 'San Simón' ou o 'patelo'
Fuente RSS
